Gezondheidszorg op het platteland (historie)
Hoe het was in 1998?
Hoewel het verbeteren van het onderwijs in Tibet onze eerste doelstelling is, konden we niet voorbijgaan aan de vele gezondheidsproblemen van de mensen op het platteland. Veel kinderen en volwassenenproblemen met hun gezondheid, die niet behandeld werden. Daardoor ontstonden chronische aandoeningen en overleden mensen, ook vaak jonge kinderen, aan ziektes die wel te genezen zouden zijn, als ze op tijd naar een dokter zouden kunnen. Mensen op het Tibetaanse platteland hebben veel oogaandoeningen vanwege het felle ongefilterde licht en veel longklachten vanwege de gewoonte met yakmest te stoken in een slecht geventileerde ruimte. Het ruige klimaat zorgt voor veel reumatische aandoeningen bij oudere mensen en de slechte hygiëne veroorzaakt veel ziektes. Alleen mensen met geld konden zich een consult bij een arts permiteren. De arme bevolking had geen geld voor een bezoek aan een arts en moest zich zwaar in de schulden steken als iemand van de familie ernstig ziek was of een ongeluk had gehad. De schulden konden ze later maar moeizaam aflossen.
Op drie plaatsen in de Kyi Chu-vallei hebben we kleine doktersposten opgezet, waar mensen uit de wijde omtrek gratis naar toe kunnen. Het consult met de dokter hoeven zij niet te betalen. Wel betalen zij een bijdrage in de kosten voor eventuele medicijnen: hiermee willen we voorkomen dat al te makkelijk medicijnen worden gegeven, waar dat niet noodzakelijk is. Met de in 2005 ingevoerde ziekenfonds-achtige constructie zijn alle dorpelingen “verzekerd” tegen al te hoge ziektekosten: zij betalen nog maar 40% van de werkelijke kosten, de overheid springt bij voor de overige 60%. Vaccinaties zijn gratis en inmiddels is iedereen ingeënt.
De 'dokters' die op de gezondheidsposten werken, zijn ervaren verpleegkundigen. Zij kunnen de meest voorkomende aandoeningen behandelen, maar voor bijzondere dingen en ernstiger ziektes moeten mensen nog altijd naar Lhasa. Het salaris dat de artsen van de overheid ontvangen is € 3,50 per maand : Stichting Tibet naar School vult dit aan met €22,-, zodat de artsen niet afhankelijk zijn van de consultkosten nu zij die niet meer berekenen.
In de dokterspost in Tanggang werkt dokter Tenzin Jigme. Hij heeft enkele jaren stages gelopen in ziekenhuizen in Medrogongkar en Lhasa. Elke dag bezoeken ongeveer 10 tot 20 mensen uit de regio de post, daarnaast doet Tenzin Jigme ook huisbezoeken. In de dokterspost van Longdun Dechen wisselen dokter Guindu en dokter Angbu elkaar om de maand af. Beiden zijn zeer ervaren dokters die al jaren op het Tibetaanse platteland werken en regelmatig bijscholing volgen.
In Chowu (omgeving Shema) is in 2006 een dokterspost neergezet.
Professor Dundrup, arts-opleider aan het Tibetan Medical College in Lhasa, is een grote naam in de Tibetaanse artsen-wereld. Hij bezoekt regelmatig de drie doktersposten en adviseert en ondersteunt de dokters.
In 2008 moesten we onze activiteiten op het gebied van de gezondheidszorg in de regio beëindigen.
De dokters scholen de leerkrachten bij op het gebied van hygiëne. Ze geven verder iedere maand les op de scholen, leren de leerlingen dat het belangrijk is je handen te wassen voor het eten en als je gebruik van het toilet hebt gemaakt en dat je ieder dag je tanden moet poetsen. Inmiddels krijgt ook de volwassen dorpsbevolking voorlichting over hygiëne.
In 2008 moesten we onze activiteiten op het gebeid van gezondsheidszorg en hygiëne beëindigen.
Ondanks de verbeterde medische zorg en de ondersteuning van Professor Dundrup, waren er nog verschillende kinderen met onbehandelde aandoeningen. Of dokter Dundrup kon niets voor hun betekenen of ouders bleken ondanks de voorzieningen toch te onwetend om de nodige medische zorg voor hun kind te regelen. Tsering bezocht de gezinnen waar kinderen chronische aandoeningen had en stelde voor de kinderen voor verder onderzoek naar Lhasa te brengen. HIj huurde een bus om alle patientjes te vervoeren en ging met hen de specialisten af.
Dekyi Tsomo, 9 jaar, is bijziend en heeft een passende bril aangemeten gekregen
Lobsang Jimba, 8 jaar, was een jaar geleden van zijn paard gevallen op zijn hoofd en had sindsdien epileptische aanvallen. Hij is uitgebreid onderzocht in Lhasa en heeft medicijnen gekregen.
Tsering, 13 jaar, heeft een vergevorderde staat van jeugdreuma. Haar vader heeft haar van de middelbare school gehaald toen haar moeder overleed, omdat hij verwachtte dat ze met haar handicap toch niet veel verder zou kunnen leren. Tsering is onderzocht en heeft medicijnen gekregen om de reuma te remmen. De vergroeiingen aan haar handen kunnen niet meer genezen en daar zal ze last van blijven houden. Tsering gaat wel weer naar school.
In 2008 moesten wij alle activiteiten wat betreft onderwijs en gezondheiszorg beëindigen.