• Zo troffen we de school aan in 1998.
  • Na de hulp.

Wie zijn wij?

 

Hoe het in 1998 begon.

De stichting Tibet naar School werd opgericht in 1998. In dat jaar kwamen de initiatiefneemsters van de stichting, Janneke Rentema en Marleen de Ruijter, in Tibet in contact met de Tibetaanse gids Tsering. Ze spraken met Tsering over het gebrek aan onderwijs en gezondheidszorg op het platteland van Tibet. Tsering vertelde over de vervallen staat van de school in zijn geboortedorp zo’n 120 kilometer ten noordoosten van de hoofdstad Lhasa en de moeilijke omstandigheden waaronder er les werd gegeven.

Bij een bezoek aan de school bleek de situatie nog schrijnender dan Tsering had verteld. Het dak lekte en er zat geen glas in de ramen. De leerlingen zaten op de koude lemen vloer. Er waren nauwelijks schoolboeken, pennen en schriften. Aangrijpender nog was de toestand van de kinderen: ze zaten apathisch in de klas. Veel kinderen bleken honger te hebben: sommigen hadden een uur gelopen om bij de school te komen en zaten van 's ochtends negen uur tot laat in de middag op school zonder dat ze iets te eten hadden meegekregen. De initiatiefneemsters besloten de school te helpen en richtten de Stichting Tibet naar School op.

Tussen 1998 tot 2008 heeft de stichting veel voor het onderwijs en de gezondheidszorg op het platteland van Tibet kunnen doen. We zetten nieuwe scholen op en ondersteunden uiteindelijk scholen 9 basisscholen, waardoor in die 10 jaar bijna 1000 leerlingen basisonderwijs kregen. We zetten bovendien drie kleine gezondheidscentra op, waardoor mensen op het platteland toegang kregen tot de meest elementaire gezondheidszorg. In 2004 startten we met een school voor beroepsonderwijs waar ruim 15 leerlingen het vak van timmerman of schilder leerden. IN 2008 veranderde de situatie.  Zie verder: Basisscholen (historie)

  • Studenten die een lerarenopleiding volgen.
  • Enkele afgestudeerde studenten

Wat doen we nu?

In 2008 leidden de onlusten in Lhasa in de aanloop tot de Olympische Spelen in Beijing tot grote veranderingen en die hadden ook consequenties voor onze projecten. Chinese restricties leidden ertoe dat de stichting geen steun meer mocht verlenen aan de basisscholen, maar alleen nog aan individuele leerlingen. Onze belangrijkste doelstelling, de ondersteuning van basisscholen op het platteland, was dus niet meer mogelijk.

De stichting kon gelukkig wel haar voornaamste doelstelling, het verbeteren van het onderwijs aan jonge Tibetanen, voortzetten. De stichting verstrekt nu studiebeurzen aan talentvolle jonge Tibetanen en aan leerlingen uit kansarme gezinnen. Meer dan ooit is het van belang dat jonge Tibetanen goed opgeleid zijn om uiteindelijk een kans te hebben op werk in de snel moderniserende maatschappij, die steeds meer bepaald wordt door Chinezen.

Sinds we in 2009 startten met het verstrekken van studiebeurzen voor de universiteit of hogeschool hebben bijna 150 studenten een beurs van ons ontvangen. Een groot aantal is inmiddels afgestudeerd en veel hebben door hun opleiding werk gevonden. Op dit moment ontvangen ongeveer 25 studenten een beurs van  de stichting. In het begin studeerden de  studenten vooral Engels of Tibetaans, maar we zijn erg blij te zien dat steeds meer studenten kiezen voor ook andere studies, zoals ICT, Tibetaanse geneeskunde, tolk, economie of bestuurskunde. In 2017 studeerden 4 studenten Tibetaanse geneeskunde, 1 studente studeerde af als arts en heeft inmiddels een baan in de regio. 

We krijgen veel nieuwe aanvragen voor een studiebeurs. Helaas kunnen we deze nieuwe aanvragen niet honoreren, omdat de stichting minder donaties ontvangt dan enkele jaren geleden. Dat gaat ons natuurlijk aan het hart. Als in het nieuwe studiejaar enkele studenten afstuderen, hopen we weer nieuwe studenten te kunnen helpen met een beurs. Soms kunnen we door een extra gift een student toch een beurs verstrekken. Dat gebeurde in 2017 toen 3 zeer betrokken donateurs hun bijdrage verhoogden om de medicijnenstudie van een talentvolle studente mogelijk te maken.